مقایسه اثر ایزوسورباید مونونیترات و استرادیول واژینال در نرم کردن سرویکس در حاملگی‌های ترم: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

مقدمه: آماده‌سازی سرویکس معمولاً قبل از شروع انقباضات لیبر شروع می‌شود و برای دیلاتاسیون و عبور جنین لازم است. با توجه به اهمیت زایمان طبیعی و کاهش خطر سزارین، آمادگی سرویکس زنان باردار از اولویت‌های مامایی می‌باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر تجویز ایزوسورباید مونونیترات در مقایسه با استرادیول بر آمادگی سرویکس و القاء زایمان و عوارض این دو دارو انجام شد. روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور در سال 1395 بر روی 99 نفر از زنان باردار بالای 40 هفته مراجعه‌کننده به بیمارستان علوی اردبیل انجام شد. شرکت‌کنندگان به صورت تخصیص تصادفی در سه گروه ایزوسورباید مونونیترات، استرادیول و دارونما قرار گرفتند و داروها به‌صورت سرپایی در فورنیکس خلفی بیماران قرار داده شد. هر 3 گروه بعد از ۱۲ساعت بستری شدند و در صورت نمره بیشاپ کمتر از 6، دوزهای قبلی در تمام گروه‌ها تکرار شد. معاینات دهانه رحم هر 2 ساعت و فشارخون و تعداد ضربان قلب مادر هر 4 ساعت تا هنگام زایمان صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS‌ (نسخه 16) و آزمون‌های آنوا یک‌طرفه، کای اسکوئر و کروسکال والیس انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گفته شد. یافته‌ها: زمان آماده‌سازی سرویکس تا زایمان در گروه ایزوسورباید و استرادیول یکسان (381/0=p)، ولی در هر دو به‌طور معنی‌داری کمتر از دارونما بود (016/0=p). ایزوسورباید و استرادیول نمرة بیشاب سرویکس را افزایش دادند. بین گروه‌ها از نظر طول فاز فعال زایمان اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (860/0=p). با وجود اینکه گروه دارونما دارای بیشترین فراوانی سزارین بود، ولی در مجموع سه گروه مورد مطالعه از نظر نوع زایمان تفاوت معنی‌داری نداشتند (484/0=p). فراوانی عوارض دارویی در مادران گروه‌های ایزوسورباید و استرادیول بیشتر از دارونما بود. نتیجه‌گیری: ایزوسورباید مونونیترات و استرادیول واژینال به‌طور مشابه نمرة بیشاپ را تغییر دادند و سبب کوتاه شدن فاصلة آماده‌سازی تا زایمان شدند. هر دو دارو سبب کاهش زمان بستری تا زایمان، هزینه تحریک زایمان و بهبود تجربه زایمان شدند، بدون اینکه نیاز به استفاده از وسایل کمکی و یا اعمال جراحی باشد.